Ամուն հայտնի էր անսպասելի դատողություններով, բայց պարզվեց հայտնի է ամեն ինչում: Լսելով նրա կարծիքը, հարց տվողները սկզբից պարտվում են, իսկ հետո անսպասելի... համաձայնվում էին նրա հետ: Դրա համար էլ սիրում են նրան հարցեր տալ:
Այդպես իշխանը մի անգամ հարցրեց այդ ուսուցչին՝ պատասխան ակնկալելով այն մասին, ինչպես վերաբերվել մեծ նվաճողներին:
Ամուն պատասխանեց.
- Այնպես, ինչպես մենք վերաբերվում ենք եղանակին, - մենք ընդունակ չենք փոփոխել այն, բայց կարող ենք ընդունել անհրաժեշտը, որպեսզի փոքրացնենք վատը նրանից:
Իշխանը զարմացավ.
- Դու մերժում ես նրանց հզորությունը՝ վճռելով, կարծես թե, սարսափելի տարերքի մասի՞ն:
Եթե փորձես գտնել վատի մեջ ավելի քիչ չարություն, ապա խելացի են այն նվաճողները, ովքեր թույլ չեն տալիս իրենց զինվորներին թալանել գրավված քաղաքը, ավերել գյուղերը:
- Ինչո՞ւ: Ախր, դա նրանց վաստակն է: Այդ դեպքում, ո՞րն է իմաստը արշավի և ինչո՞վ վճարել զորքին:
- Գրավելուց հետո հաղթողի վաստակը դուրս է գալիս, որ նրա զորքը կողոպտում է հենց իրենց: Եթե նրանք ոչնչացրել են նրա ավարը, ապա նա հետևաբար կհավաքի ավելի շատ իր համար և իր զորքի համար, իսկ բնակիչները շնորհակալ կլինեն նրան:
- Դու իրավացի ես, Ամո՛ւ,- ասաց իշխանը՝ տարուբերելով գլուխը,- ոչխարներին միևնույնն է, թե ով է իրենց խուզում, կարևորը, որ իրենց պաշտպանեն գայլերից:
Ալեքսանդր Բելլից
Անրի Մատիսս "Քողով կինը"
Միհրդատ Ռոստոմի Մադաթյան
