Օրվա առակ` Կռունկները

23:37 - 22.Օգոստոս.2014

Կար չկար մ բարի արքա կար, սակայն թշնամիներ ուներ՝ անհամար: Նրա հավատարիմ և հնազանդ կռունկները շատ էին անհանգստանում նրա ճակատագրի համար: Վտանգները հետևում էին արքային ամեն օր և ամեն քայլափոխի, հատկապես գիշերը, երբ չար թշնամիները կարող էին շրջապատել պալատը: - Ի՞նչ ձեռնարկենք, - մտածեցին կռունկները՝ խորհրդի նստելով:

- Ախր զինվորներից ոչ մի օգուտ չկա: Փոխանակ նրանք ազնիվ ծառայություն տանեն և արքային պաշտպանեն, նրանք քնում են գիշերը խորը քնով: Իսկ շները, օրվա ընթացքում այնքան են վազվզում և հոգնում որսի ժամանակ, որ նրանց վրա հույս դնել չի լինի: Մնում է միայն, որ մենք պահպանենք պալատը, որպեսզի մեր բարի արքան կարողանա հանգիստ քնել:. Եվ ահա կռունկները բաժանվեցին երեք երամի, յուրաքանչյուրին մի պահակակետ հանձնելով և պակախմբի խիստ կարգ հաստատեցին: Կռունկների ամենաբազմանդամ երամը տեղավորվեց այն մարգագետնում, որը փռված էր պալատի շուրջ բոլորը: Մյուս երամը սկսեց հսկել պալատի բոլոր ելքերն ու մուտքերը, իսկ մնացած ժամապահները տեղավորվեցին հենց արքայական ննջարանում, որպեսզի ոչ մի րոպեյով աչքից բաց չթողնեն քնած տիրակալին: - Իսկ ի՞նչ կլինի, եթե որևե մեկը իր պահակակետում քնի, - հարցրեց մի երիտասարդ կռունկ:

- Այդ փորձանքից նույնպես կա մի ստույգ միջոց, - հանգստացրեց նրան կյանքի փորձով իմաստացած առաջնորդը: - Թող ձեզանից յուրաքանչյուրը, պահակակետում կանգնած ժամանակ, իր թաթի մեջ քար պահի: Եթե հանկարծ որևե մեկը քնի, քարը անմիջապես կընկնի թաթից և իր աղմուկով իմաց կտա մնացածներին: Այդ պահից ի վեր, կռունկները արթուն են գիշերը, կանգնած մի թաթի վրա և փոխելով ամեն երկու ժամը մեկ: Եվ նրանցից և ոչ մեկը դեռ չի գցել քարն իր թաթից, հավատարիմ մնալով ընդունած պայմանին: Հոգու ազնվության և պարտքի հավատարմության պատճառով, իզուր չեն այդ կռունկներին անվանում արքայական կամ արքայապսակ: Լեոնարդո դա Վինչի Կլոդ Վերլինդ "Առևտրական պատրանքներ"