Թխենու համբերությունը հատել էր: Այն պահից, երբ հասունացել էին նրա պտուղները, նա հանգիստ չուներ լկտի և կպչուն կեռնեխներից: Առավոտից մինչ երեկո, նրանք երամով թռչում էին նրա վերևում և անխղճորեն կտացահարում և ճանկահարում նրա ճյուղերը:
- Խնդրում եմ Քեզ, - աղաչեց նա դիմելով ամենաանհանգստացնող կեռնեխին: - Ես գիտեմ, որ իմ պտուղները՝ Քո ամենասիրած ուտեստն է: կեր նրանց ինչքան ուզում ես, ես չեմ ափսոսում: Սակայն հանգիստ թող իմ տերևները: Մի պոկիր այն: Նրանց հովին ես պաշտպանվում եմ կիզիչ արևից: Եվ մի տանջիր ինձ և սուր ճանկերովդ մի պլոկիր իմ կեղևը:
Այդ կեռնեխը՝ երամում ամենակռվարարն էր, եվ թխենու խոսքերը նրան դուր չեկան:
- Լռոիր երբ քեզ չեն հարցնում: Բնությունն է այդպես որոշել, որ Դու բերք տաս իմ բավականության համար: Դե ինչ խոսեմ քո՝ հաստագլուխ կոճղի հետ: Ձմեռը ցախի տակ գնաս:
Լսելով այդ պատասխանը, թխենին ավելի տխրեց և լուռ լաց եղավ:
Սակայն նրա վախճանը կանխագուշակող կեռնեխն իինքը ընկավ գյուղացու դրաց թակարդը: Մարդը, որպեսզի իր բռնած թռչունի համար վանդակ պատրաստի, մի քանի ճյուղ թխենուց էր պոկել՝ ճաղերի համար:
Այսպես թխենին նորից հանդիպեց իրեն նեղացնողին, ով հիմա արդեն ընկճված նստած էր վանդակում և լուռ ու մունջ էր: Սակայն նա լռեց, հիշելով դեռ երիտասարդ ժամանակ իր լսած խոսքերը՝ ինչպես տաք հագուստն է պահպանում ցրտից, այնպես էլ զսպվածությունն է պաշտպանում նեղացածությունից: Բազմապատկիր համբերությունդ և հոգուդ հանգստությունը և նեղացածությունդ, որքան էլ որ դառը չլինի, Քեզ չի դիպչի:
Լեոնարդո դա Վինչի
Միրիամ Էսկոֆետ "Գծանկար"
Օրվա առակը՝ Թխենին և Կեռնեխները - 29 հուլիսի #madatyan
www.psyhelp.am և www.psyarmenia.com -ից
Միհրդատ Ռոստոմի Մադաթյան
