Երբ գլանակը մոտեցնես շուրթիդ
Եվ խոր հոգոցով ծուխը դուրս փչես,
Քուլաների մեջ այդ թունոտ ծխի
Իմ խոնավ աչքերը դու կնկատես…
Այդ ծուխը գուցե ամեն ինչ ծածկի,
Բայց չի կոծկի այն իմ կարոտը խենթ,
Ծխից այդ աչքերս գուցե ցամաքի
Բայց քո կարոտը դեռ կապրի ինձ հետ:
Ու թե երբևէ գլանակ վառեմ…
Լուռ դուրս փչելով քուլաներ ծխի…
Նրանց մեջ աչքերդ ես պիտի փնտրեմ
Եվ անհագ նայեմ քո ծուխ աչքերին:
Եվ շոշափելով ծուխն այդ թունավոր
Հեռվից շատ հեռու աչքերդ շոյեմ,
Եվ անվերջ կրկնեմ,.. Դու ես մեղավոր,
Որ ԴՈւ ես կյանքս ՔԵԶԱՆՈՎ թույնել…
Իսկ վերջում ուղակի ուզում եմ նշել < Ծխելը վնասակար է առողջությանը> խորիմաստ խոսքերը… Թեկուզ հանուն կարոտի
