Չորս օր ուզում եմ կարդամ նորմալ , համընդհանուր քաղաքագիտական վերլուծություն Հայրիկյանի դեպքերի մասին: Չկա, կամ համարյա չկա, կամ հակառուսաեվրապաամերկյան բարբաջանք:
Ռուսերեն լավ արտահայտություններ կա- Дьявол кроется в деталях.(Սատանան թաքնված է մանրուքներում):

Իսկ մակերեսի վրա, այդքան հետաքրքիր մանրուքներ կան, որ կարելի էր ուղեղը զոռել, ու ուշադիր վերլուծել: Ու հասկանալ, որ էն թեկնածուները որոնք կլոունի դեր են տանում, հեչ էլ կլուոն չեն, ու որ քարոզարշավի սկզբից էլ ամեն մեկը ունի իր ֆունկցիան:

Ոչ մեկ չհետաքրքվեց ինչքանով է ֆինանսապես անկախ յուրաքանչյուր թեկնածուն, ինչքանով է ամեն թեկնածուն ի զորու ինքնուրույն գործել, ինչի համար է Անդրեասը ի սկզբանե անիրականալի ու մտացածին պատճառով հացադուլ անում Բաղրամյան պողոտայի վրա, ով է նույն Անդրեասի ստռախովշիկը, երբ պետք է կրակի ֆանտաստիկ ֆինանսական ասեղի վրա նստեցրած Վարդան Սեդրակյան գաղափարը, որտեղից պատկերավոր ասած "նիսյաով բենզին լցնող" Նուռին ութ միլիոն, ինչ է սպասում Արման Մելիքյանը, ինչու կրակեցին հենց Հայրիկյանի վրա:

Մեր մեջ ասած, Հայրիկայնը իդեալական թեկնածու էր կրակոցի համար, և ոչ թե իրա ունեցած անցյալի, այլ սովետական ԿԳԲ-ից ներշնչած կասկածամտության և իննսունակաների սկզբին ժողովրդի շիտակ սիրո պատճառով ձևավորված բարդույթներով:

Հարցեր, հարցեր, հարցեր... Ես քաղաքագետ չեմ, ինձ մի հարցրեք:)