Մեր մեջ կան սերժականներ և րաֆֆիականներ, ռեալիստներ և բարսիստներ, աղանդավորներ և աթեիստներ, հանդուրժողներ և անհանդուրժողներ և էլի հազարումի զահրումարացավեր, բայց եթե մենք հայ ենք, մեր մեջ չեն կարող Թումանյանականներ ու հակաԹումանյանականներ լինել, ուստի եկեք էսօր գոնե մի փոքր շեղվենք էս մանր-մունր թեմաներից և մի պահ կարդանք ՆՐԱՆ ու խոնարհվենք ՆՐԱ հանճարի առաջ, որովհետև ՆԱ ու ՆՐԱՊԵՍԵՐՆ են մեզ դարձնում մասնական' մեկ բռունցք..
Հե՜յ ագահ մարդ, հե՜յ անգոհ մարդ, միտքդ երկար, կյանքդ կարճ,
Քանի՜ քանիսն անցնա քեզ պես, քեզնից առաջ, քո առաջ.
Ի՜նչ են տարել նրանք կյանքից, թե ինչ տանես դու քեզ հետ,
Խաղաղ անցի՛ր, ուրախ անցի՛ր երկու օրվան էս ճամփեդ:
