Երբ փոքր էի ականջի ծերով լսել էի ԱՍԱԼԱ-յի մասին, ու, իհարկե երազում էի հայ տերորիստ դառնայի: Մեծացա, մի քիչ ավել իմացա իրանց գաղափարների եւ գործերի մասին, չնայած չեմ ասի, որ հիմա էլ շատ խորքով գիտեմ: Հիմա հասկանում եմ, որ անձամբ ես "ասալա" չեմ դառնա ու չէի դառնա, չնայած, իհարկե չեմ էլ միանա տերորիզմի պատմությունից անտեղյակ, բայց միահամուռ այն բոլոր դեպքերում դատապարտող վայվույիստներին: Մի բան, բայց կարող եմ ասել: Հիմա էլ այլ բան չեմ քան "հայ տերորիստ", իհարկե բառի շատ տարբեր եւ լայն մեկնաբանմամբ: Ինչ որ անում կամ ասում եմ, անում ու ասում եմ որպես "հա տերորիստ": Նենց, որ երբ մեռնեմ, սչիտայծե մենյա տերորիստոմ: )