Դու կորցնում ես այս դահլիճը, դու լքում ես բեմը,
Փառքը քեզ սպառող դահիճ էր, փշրվել է վեմը,
Որի վրա վստահ կանգնած շպրտում էիր դերեր,
Նրանց , ում գիտեիր պատժել, բայց չգիտեիր ներել...

 

 

Իսկ դու, երբ ծնվում էիր, արդեն գիտեիր ապրել,
Քո առաջին " քայլը" պորտալարն էր ''կապել''...

 


20/04/2013 (c) Ծով