Հավատը ցանկություն չէ: Հավատը կամք է: Ցանկությունը դատարկություն է, որը մշտապես պահանջ ունի լցվելու: Կամքը ուժ է: Կամքը փոխում է մեր շուրջ եղած տարածությունը: Բայց դրա համար քեզ անհրաժեշտ է ցանկություն:
Միտքը ավելի վաղ է եղել, քան խոսքը: Իսկ մտքից ավելի վաղ եղել է աստծո կայծը: Ամեն ինչ, բացարձակապես ամեն ինչ այս աշխարհում ունի իր իմաստը և նույնիսկ ամենափոքր մանրուքը պետք է հաշվի առնել:
Ուսուցիչը այն մարդը չէ, ով ինչ-որ բան է սովորեցնում, այլ այն մարդը, ով ոգեշնչում է աշակերտին ի ցույց դնել այն ամենալավը, որ կա իր մեջ, որպեսզի բացահայտի այն, ինչ իրեն արդեն հայտնի է:
Չարժե բոլոր «լավատեսական մտածելակերպին» հավատացող մարդկանց նման կրկնել, որ դու սիրված ես, որ ունես ուժ և ունակություններ: Չարժե ինքդ քեզ այդ ամենը կրկնել, չէ որ դու այդ ամենը արդեն գիտես: Իսկ եթե հանկարծ կասկածես, կարծում եմ, որ այդ փուլում կասկածները բավական հաճախ կարող են առաջանալ, արա այնպես, ինչպես ես քեզ առաջարկել եմ: Նրա փոխարեն, որպեսզի քեզ համոզես, որ դու ավելի լավն ես, ուղղակի ծիծաղիր: Ծիծաղիր քո հոգսերի, վախերի, քո անինքնավստահության վրա: Հումորով վերաբերվիր կարոտախտի բռնկումներին: Սկզբից դժվար կլինի, բայց ժամանակի ընթացքում կսովորես:
Իսկ հիմա շրջվիր և գնա ընդառաջ այն բոլոր մարդկանց, ովքեր մտածում են, որ դու ամեն ինչ գիտես: Համոզիր քեզ, որ նրանք ճիշտ են, չէ որ մենք բոլորս գիտենք ամեն ինչ, ուղղակի պետք է դրան հավատալ: Հավատա՛:
Եթե նա կարողանում է տեսնել լավը, ապա դա այն պատճառով, որ նա ներքուստ լավն է: Չէ որ կյանքը նման է հայելու, որի մեջ յուրաքանչյուր ոք տեսնում է սեփական արտացոլանքը:
Եթե բառերը միանային մեկ ամբողջության մեջ, ապա նրանք կկորցնեին իրենց իմաստը կամ էլ կդժվարացնեին իրենց ընկալումը: Անհրաժեշտ է դատարկ տարածություն, խնդիրներ:
Ցանկությունը այն չէ, ինչ մենք տեսնում ենք, ցանկությունը այն է, ինչ մենք պատկերացնում ենք:
Չկա աշխարհում բացարձակ սխալ ոչինչ: Նույնիսկ չաշխատող ժամացույցը օրը երկու անգամ ճիշտ ժամ է ցույց տալիս:
