Այսօր ես վերջնականապես հասկացա, որ երաժշտությունից բացարձակ գաղափար չունեմ ու անճաշակ մեռնում եմ ... Ու ոչ միայն ես, այլ ինձ պես մի ստվար զանգված: Մենք ո՞վ ենք, որ այս «գլուխգործոցին» անուն դնենք, չհավանենք ...

ժողովուուուուրդ փրկեք ինձ ... Ես սիրահարվել եմ նրան ու ուզում եմ հանդիպեմ օպերայում ... ամեն օր, ամեն ժամ, ամեն րոպե ու հավիտյանս հավիտենից ...

Հ.Գ. Իսկ ես հույսս լրիվ կորցրել էի, մտածում էի, որ երբեք չեմ գտնի իմ սպիտակ ձիավորին, իմ ասպետին ու վերջապես իմ «կյանքին» ... ՀԱզիզ ջան ...

Հ.Գ. 1 Երանի էլ ոչ մեկ քնից վեր թռնելուց հետո չորոշի երգՉիստ դառնալ ...