Որպեսզի իրենց միայնակ չզգային, այր ու կին որոշեցին գերմանական ցեղատեսակի մի ավչառկայի ձագ գնել: Նրանք սիրում էին շանը ու հոգ տանում նրա մասին, ինչպես սեփական որդուն հոգ կտանեին: Շունը մեծացավ ու դարձավ շատ խելացի, գեղեցիկ ու հասկացող' ու մի անգամ չի եղել, որ շունը փրկել է ընտանիքի կարողությունը բազմաթիվ գողերից: Նա հավատարիմ էր, նվիրված, սիրում ու պաշտպանում էր իր տերերին: Յոթ տարի անց (ինչ նրանք գնել էին այդ շանը) ամուսինները ունեցան իրենց երկարր սպասված փոքրիկին: Նրանք երջանիկ էին: Փոքրիկը զբաղեցնում էր նրանց ամբողջ ժամանակը, իսկ Շան համար նրանք այլևս ժամանակ չէին ունենում: Շունը զգում էր, որ այլևս պետք չէ ամուսիններին ու սկսում էր խանդել երեխային:
Մի անգամ ամուսինները փոքրիկին քնած տանն էին թողել, իսկ իրենք բակում զբաղվում էին, տոնախմբության պատրաստությամբ: Երբ նրանք մտան տուն երեխային այցելելու' երեխային ննջասենյակից դուրս եկավ շունը: Վերջինս մռութը ամբողջությամբ պատված էր արյունով, իսկ շունը իրեն լավ զգալով' շարժում էր պոչը: Փոքրիկի հայրը մտածեց ամենավատը: Վերցրեց զենքն ու սատկացրեց շանը: Այնուհետև վազեց փոքրիկի ննջարան ու գետնին' փոքրիկի օրորոցի մոտ նկատեց հսկայական անգլուխ օձի: ,,Ես սպանեցի իմ հավատարիմ շանը,,, - շշնջաց տղամարդը' հազիվ զսպելով արցունքերը:
Ինչքան հաճախ ենք մենք մարդկանց մասին սխալ պատկերացում կազմում' չիմանալով նրանց արարքների դրդապատճառները? մենք չենք սպանում մարդկանց, բայց սպանում ենք այն հարաբերությունները, որը ստեղծվել են տարիների ընթացքում,
Մտածեք ...