Մահից մեկ րոպե առաջ…
ՄԻ մարդ,որը անծանոթ է սիրահար զույգին նամակ է ուղարկում տղային և աղջկան.
<>
Այս նամակը ուղարկվում է տղային հասցեին:Տղան կարդալուց հետո նամակ է գրում աղջկան ..
Տղան
Հիշում ես դու ասում էիր ,որ սիրում ես ամառը,ուրեմն արի այս ամառվա ամենատաք օրերից մեկում հանդիպենք ու նայենք կապույտ երկնքին,պառկենք կանաչ խոտին և համբուրվենք արևի պայծառ շողերի ներքո:Հիշում ես ես ասում էի,որ սիրում եմ ձմեռը…ուրեմն արի հանդիպենք ձմռան բքի մեջ…ես կնայեմ քեզ ու կվայելեմ այդ ակնթարթը…կտեսնեմ թե ինչպես են փաթիլները շոյում քո նուրբ դեմքը ու թե ինչպես է քո տաք ժպիտը ջերմացնում ինձ…Իսկ միգուցե երբեք էլ չգաս…Դու այստեղ իմ հոգում հիշողություններդ ես մոռացել,հետ արի..վերցրու ու հետդ տար..Ես բաց եմ թողնում քեզ,եթե նրա հետ երջանիկ կլինես գնա,բայց թող որ սրտիդ մի անկյունում մնան այդ հիշողությունները…մի օր կբացես ու կկարդաս այն…միգուցե արտասվես…կներես,որ ես չկարողացա քեզ երջանկացնել…>>
Աղջիկ
<>
Այս խոսքերը գրելուց հետո..աղջիկը և տղան ինքնասպան են լինում…
Երկնային թագավորության մեջ,նրանց խաբված հոգիները սավառնում են ամեն տեղ…Չիմանալով ճշմարիտը այդպես էլ չեն գտնում իրար…ու հավերժ մնում են մենակ,ինչ-որ ստի պատճառով…
Մի հավատացեք ոչ մեկի խոսքին…Շարժվեք սրտի թելադրանքով ու մինչև հավատալը ինչ-որ մեկի չար խոսքերին ինքներդ համոզվեք դրանում…Չէ որ այս աշխարհում չար մարդիկ այնքան շատ են…