Հնազանդվեցե՛ք Աստծուն և դիմադրե՛ք չարախոսին՝ Սատանային, և նա հեռու կփախչի ձեզնից։ Մոտեցե՛ք Աստծուն, և Աստված ի՛նքը կմոտենա ձեզ։ Մեղավորնե՛ր, լվացե՛ք ձեր ձեռքերից չար գործերի կեղտը. իսկ դուք, երկմի՛տ մարդիկ, հստակեցրե՛ք ձեր մտքերը։ Խոնարհեցրե՛ք ձեզ Տիրոջ առաջ, և նա կբարձրացնի ձեզ։

Եղբայրնե՛ր, մի՛ բամբասեք միմյանց։ Ով բամբասում է իր եղբորը կամ դատում է նրան, նա բամբասում է Օրենքը կամ դատում է Օրենքը։ Իսկ եթե Օրենքն ես դատում, նշանակում է, թե Օրենքը գործադրողը չես, այլ նրա դատավորը։ Միակ Օրենսդիրն ու Դատավորը, որ իշխանություն ունի փրկելու կամ կորստյան մատնելու, Աստված է։ Դու ո՞վ ես, որ դատում ես քո ընկերոջը։
Լսեցե՛ք ինձ նաև դուք, որ ասում եք. «Այսօր կամ վաղը կգնանք այսինչ քաղաքը, մեկ տարի կմնանք այնտեղ, առևտուր կանենք և կշահենք»։ Մի՞թե գիտեք, թե վաղն ի՛նչ եք լինելու։ Ձեր կյանքը նման է մշուշի, որ մի պահ երևում է և ապա անհետանում։ Փոխանակ ասելու՝ «Եթե Տերը կամենա, կապրենք և կանենք այսինչ կամ այնինչ բանը», հոխորտում եք ամբարտավան կերպով։ Բայց այդպես հոխորտալը սխալ է։

Հետևաբար, ով որ գիտի ճիշտը և չի անում այն, մեղք է գործում։

(Հակոբոս առաքյալի նամակը 4:7-17)

Ռուբեն վարդապետ Զարգարյան