Մի ասացվածք կա,ասում է՝ որքան շատ ես ապրում,այնքան շատ ես զարմանում: Սա իսկ և իսկ ասված է մեր օրերի համար,երբ ականատես ես դառնում բաների,որոնք ոչ մի նորմալ մարդու մտքով անգամ չէին անցնի: Վերջերս ինքն իրեն ասպարեզ նետած Յոժը, պետք է խոստովանենք, այս իմաստով բացառիկ դեպքեր էր:

Որ տխմար էր, բոլորս գիտեինք ու այդտեղ ոչ մի նորություն չկար, բայց, որ բանը կհասներ ՔԱՔ-ին, քչերը կարող էին ենթադրել: Լա՛վ, էս մարդը խելքը լրիվ է գցե՞լ,թե՞ որոշել է սեփական ՔԱՔ-ով փող աշխատել: Եթե երկրորդ տարբերակի հետ գործ ունենք,ապա ավելի լավ չէ՞ր լինի, արդյոք, ազգովի մարդա մի 10 դրամ «քցվեինք», փող հավաքեինք, տայինք էս անասունին, որ ոչ իրեն «քաքլամոխող» աներ,ոչ էլ շուրջբոլորը գարշահոտություն տարածեր:

Ասենք մի 100000 դոլար տայինք ու թող ինքն իրեն Հայաստանից լիկվիդացներ,օդը մարքրեր,պրծնեինք մենք էլ, ինքն էլ: Բայց ոչ, նա ցանկացավ ինքաարտահայտվել,ինքնաարտահայտվել այնպիսի գարշահոտությամբ,որ շքուրջբոլորը մարդիկ զզվեն, փսխեն ու հասկանան,թե իրականում ինչ է իրենից ներկայացնում մի մարդ,որն իրականում կենդանի է՝ ՅՈԺ:

Արսեն Ղարաքեշիշյան