Մենք երեխա էինք ու շատ բան չէինք հասկանում, հետո, տարիներ հետո հասկացանք... մինչդեռ այս թանկ լուսանկարը միշտ իմ հետ էր, բարձիս տակ, հետո ծոցագրպանում ու ես միշտ ջերմություն էի զգում. պաշտպանված էի... Անբացատրելի զգացում ունեմ. ես մնում եմ միշտ Աստծուն սպասող... Հիմա էլ այս թանկ հուշ-լուսանկարը սրբորեն պահում եմ... 1991թ. Վազգեն Վեհափառը մեր դպրոցում էր. մենք օրհնություն ստացանք Վեհափառից... Այսօրվա պես հիշում եմ... սպասում...
«Մաքուր ու ջինջ... հրեշտակային ձայն. մնացեք խաղաղությամբ ու ապրեք հայեցի». Վազգեն Վեհափառ
Արթուր Հայրապետյան
