Այսօր՝ ՎԱԶԳԵՆ ՎԵՀԱՓԱՌԻ ծննդյան 105-ամյակին, գնացի Սուրբ Էջմիածին: Գերեզմանը դատարկ էր, հասկացա, որ ոչ մեկ չի գնացել և նույնիսկ չեմ զարմանա, որ չեն հիշել, թե այսօր ինչ օր է: Երբ ծաղիկները դրեցի քարին, մոտեցավ ինձ տարեց մի պապիկ, հուզված էր ու վիրավորված, ոնց որ ես... Ասաց,- դու Վեհափառի հարազատն ես... հետո հասկացա հարցի իմաստը, ասաց
որ այսօր ոչ մի հոգևորական, նույնիսկ կաթողիկոս ներսիսյանը առիթ չհամարեց մեկ րոպե ներկա լիներ ու էլ չեմ ասում ծաղիկ դներ... էն դեպքում, երբ ՎԱԶԳԵՆ ԱՌԱՋԻՆԸ մարդ սարքեց դրան... ինձ տեսել էր ու զարմացել պապիկը գրկել էր ինձ ու քիչ էր մնում արտասվեր... ասաց ոչ մահվան օրն են հիշում ՎԱԶԳԵՆ ԱՌԱՋԻՆԻ ոչ էլ ծննդյան օրը... թեև իմ համար, իմ ՎԵՀԱՓԱՌԸ կա ու մնում է ՎԱԶԳԵՆ ԱՌԱՋԻՆԸ... Աստված հեռու պահի երևույթ և աներևույթ թշնամիներից...