Ինչ-որ մեկը Ամուին ասաց, որ իմաստության մեջ քիչ իմաստ կա: Չէ՞ որ այն միայն թախիծ է բերում, դժբախտություն և մահ: Ապրել հարկավոր է՝ հանուն մեզ կյանքում տրված հաճույքի, հանուն նրա ուժեղ ազդեցությունների:
Իմաստունը նայեց ասողին և պատասխանեց.
- Ինձ դուր է գալիս քո մտքերի քայլերը: Ինչի՞ համար ապրել:
Նրա համար, որպեսզի քեզ կենդանի զգաս և օգտագործես կյանքի բոլոր հաճույքնե՞րը: Չծառայելով իմաստությանը, հավանաբար, ես նույնպես կփնտրեի զվարճանքներ՝ փորձելով գիտակցել, իսկ հետո պարծենալ զգացմունքներով: Բայց իմաստությունը հուշում է ինձ, որ ամենաուժեղ տպավորությունները աննկարագրելի են՝ այսպես, մեր առաջին ամենաուժեղ տպավորության լույս աշխարհ գալը՝ մենք դեռևս չենք կարող պատմել, իսկ վերջինի մասին՝ արդեն….
Ալեքսանդր Բելլից
Անրի Մատիսս "Ինտերյեր՝ երիտասարդ աղջկա հետ"
Միհրդատ Ռոստոմի Մադաթյան
