Արդարադատության նախկին նախարար Արփինե Հովհաննիսյան իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է.

«ԵԽԽՎ-ում հայ գերիների հարցի քննարկումը բացի «գոլորշի բաց թողնելուց» այլ նպատակ չունի: Այն մեզ անգամ մի միլիմետր չի մոտեցնելու տղաների վերադարձին:
Այդ քննարկումից շահում է Եվրոպան, մեր տղերքին Ալիևի ոտքերի տակ մատաղ արած պիղծը և սորոսական հակառուսական շրջանակները: Փիառվում են մի քանիսը: Տուժում են գերիները ու հայ-ռուսական հարաբերությունները:

1. Եվրոպան շահում է, քանի որ բոցաշունչ, բայց անարդյունավետ ելույթներով փորձում է կոմպենսացնել իր այսքան ամիսների լռությունը, ինչպես նաև այն, որ պատերազմի ընթացքում ձկան պես լուռ են եղել մեր հանդեպ ադրբոջանցիների կողմից կատարվող վայրենությունների նկատմամբ:

2. Եվրոպան շահում է, քանզի էլի առիթ ունի հակառուսական թեմաներ շոշափելու ու մեղադրելու ռուսներին: Դա այն դեպքում, երբ մի քանի ամիս է' իրենց համար ՀՐԱՏԱՊ հարցը Նավալնու հարցն է: Ի դեպ այս նստաշրջանին ևս: Ռուսները ոչ թե դեմ էին հայ ռազմագերիների հարցին այլ ԴեՄ էին, որ եվրոպացիները հերթական անգամ Նավալնու ու ևս մեկ հակառուսական «հույժ» կարևոր թեմա քննարկեն: Իրենք դեմ են ԵԽԽՎ օրակարգին առհասարակ, որը իրենց դեմ է: Այդ մենք ենք բոլորից պահանջում լինել հայից ավելի հայ, բայց ինքներս թալեաթի իրավահաջորդին չենք հեռացնում:

3. Մահերի, վիրավորների ու գերիների անմիջական պատասխանատուի համար լավ առիթ է իրականացնել « նոր Մուրադով» օպերացիան' այսինքն մեղավոր են ռուսները ու բոլորը, բացի իրենից:

4. Հակառուսական ու սորոսական շրջանակների, լրատվականների համար լավ առիթ է վայնասուն գցել, թե բա' տեսեք տեսեք ռուսները սա արեցին, նա չարեցին, և դա այն դեպքում, երբ Իրական մեղավորին, անգամ հարց չեն տալիս գերիների մասին: Իր ստորագրած գարշելի փաստաթղթի մասին:

5. Տուժում են գերիները ու նրանց հարազատները: Վերջինները, որովհետև ստահակների բանդան հերթական «դատարկ ինքնաթիռն» է բեմադրում ու խաբում մարդկանց, իսկ գերիները.... որովհետև դեռ դժոխքում են:

Հ.Գ. Երբ խոսում էի ԵԽԽՎ պատվիրակներից մեկի հետ, ով ի դեպ Ադրբեջանի վրա ազդեցություն ունեցողներից մեկն է, ցուցակներն էի թարմացնում, ներկայացնում իրավիճակը, նա մի քանի բան ասաց, հարցրեցի, թույլ տալի՞ս ես, որոշակի բաներ հրապարակեմ գոնե հարազատների համար, ինձ բառացի ասաց հետևյալը. « Եթե ուզում ես հաջողություն այս հարցում, ապա լռություն է պետք»: Ու ես լուռ մնացի: Հիմա ո՞ր մի տկարամիտն է ուզում մեզ համոզել, որ հրապարակային եղանակով ու հակառուսական ոճով բոցաշունչ ելույթները կօգնեն մեզ:

Գերագույն գլխավոր գերեզման պղծողի համար հաստատ միևնույն է ինչ կլինի, իսկ նրա թելը թելող լրագրողների, «վերլուծաբանների» ու մնացյալի համար է՞լ է տղերքի հարցը զուտ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ հարց ու ԱՌԻԹ ռուսների վրա հարձակվելու»: