Մեր իրականության մեջ կան քաղաքական գործիչներ (գործիքներ), որոնք, տուրք տալով ամբոխավարությանը, պնդում են, թե ժողովուրդն ինքը պետք է որոշի, թե որն է իր ազգային գաղափարախոսությունը, և իբրև դրա իրականացման ճանապարհ առաջարկում են հետևյալ լուծումը․ թող ժողովուրդն ընտրությունների միջոցով նախընտրի այս կամ այն կուսակցությանը, որի ամրագրած գաղափարախոսությունը կդառնա տվյալ ժամանակաշրջանի առաջնորդող գաղափարախոսություն։

Հիմա հարց եմ տալիս այդ «քաղաքական» գործիչներին. 2018թ. ապրիլ-մայիս ամիսներին ժողովրդի ընտրությունը ազգային գաղափարախոսությո՞ւն էր, թե՞ ոչ:

Արսեն Թորոսյանն ու Արայիկ Հարությունյան էլ ձեզ փեշքեշ