|
Հաղորդավար Պետրոս Ղազարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է․ «Հայ գրականություն անվանումից հայ բառը հանելն ազգադավություն է, գլոբալիզմ ու ազգուրացություն։ Նման տեքստեր կարդացի բանասիրական ֆակուլտետի ռահվիրանների ու նախկին իշխանությունների երևելիների մոտ։ Անձամբ ունեմ մի կարգախոս, դա է ինձ առաջնորդում՝ հայ, Հայաստան, հայություն՝ հայի շահ, Հայաստանի շահ, հայության շահ, եթե մի բան դեմ է դրան, ես դրան դեմ եմ»: Այս խոսքերը ստորև ներկայացված գրքերի հեղինակ Դավիթ Գասպարյանինն են։ Ինչպես տեսնում եք, հայամեռ այս ռահվիրան ժամանակին ոչ միայն չի ընդդիմացել հայ բառը հայ գրականության դասագրքից հանելուն, այլև ինքն է հեղինակել այդ դասագրքերը։ Բնականաբար, էսօրվա հայամեռներից ոչ մեկ ծպտուն չի հանել այս աղաղակող հայասպանության դեմ։ Էն ժամանակ դրա համար չէին վճարում։ Բայց կարևորը դա չէ։ Կարևորը գրքերի բովանդակությունն է և փիլիսոփայությունը։ Գրականությունը մատուցվում է կյանքից կտրված, միֆական մի եղելություն, որը պետք է երկրպագել, որին պետք է ստորադասվել, չքննել, չմտածել, չվերլուծել։ Պաթոսախեղդ ու հակագրական էս ժողովածուների հեղինակներն այսօր այլևս ազդեցություն չունեն։ Փողեր չեն ստանալու։ Բանասիրականի ռահվիրաներին խորհուրդ կտամ բանասիրական ֆակուլտետից խոսել, որը դարձել է այլևս ոչ մի տեղ չընդունված ուսանողների տխուր մխիթարանք։ Որտեղ սովորողների զգալի մասը չի սիրում գրականություն հենց իրենց պատճառով։ Տարեկան այդ ֆակուլտետը տալիս է 150 գործազուրկ։ Քանի հայտնի բանասեր գիտեք։ Քանի՞։ Այդ սովետական քառակուսի դոկտոր, պրոֆեսորների պլեադան խեղդել է մեր բանասիրությունը։ Բայց կարևորը նրանք ամեն բառից առաջ հայ բառը կարողանում են դնել»։ |
