«Ախ Լենա..
1996 թվականին Մոսկվայում ապրում էի նեղության մեջ: Ծանր էր: Մետրոյից զզվում էի մի այլ կերպ: Գործընկերս' Դիման, ինձնից ավելի աղքատ էր:
Հետո բախտը ժպտաց' ես տաղանդավոր валютный спекулянт էի ( դա օրինական ա բանկային աշխարհում որտեղ ես աշխատել եմ):
Երբ ամեն ամիս սկսեցինք ստանալ $50 000 ( մարդա), Դիման տխուր , հարբած ու շատ անկեղծ դեմքով նայեց ինձ ու ասաց. «Չի հերիքում, հոգնել եմ էս աղքատությունից»
Հասկանում եմ ձեզ Լենա…
Բայց մենք քաղաքական գործիչ չէինք: Գռեհիկ սպեկուլյանտներ էինք: Ժողովուրդը մեզ չէր ընտրե»լ:

Մհեր Մկրտչյանի էջից: