Իրանը և Թուրքիան իրենց հերթին են կարողացել ժամանակին գոյատևել (19-րդ դար ու 20-սկիզբ) Ռուսաստանի ու Բրիտանիայի միջև դժվարությամբ առաջացած բալանսի հետևանքով։ Սրա մասին հետագայում կարելի է ավելի մանրամասն խոսել, իսկ ով անհամբեր է, կարող է ծանոթանալ «Մեծ Խաղի» պատմությանը։

Վրաստանում այդ բալանսը սկսեց խախտվել Շևարդնաձեի ժամանակներից, ինչը շարունակեց Սահակաշվիլին, արդյունքում տարածքներ կորցրեց։ Հիմա դա փորձում են շարունակել, կտեսնենք, թե վերջը ինչ է լինելու։

Փոքր երկիրը կամ կատրում է իր բուֆերի դերը, կամ պատժվում, իսկ արդարությունը քաղաքական կատեգորիա չի։

Հիմա Աջարիայի հերթն է։ Կոպիտ ասեմ, կամ Վրաստանը մնում է միասնական երկիր և իր դերն է կատարում, կամ մաս-մաս է արվում ու «ուտվում» հարևանների կողմից, ինչպես 18 դարի վերջին ու 19-ի սկզբին Պրուսիան, Ավստրիան ու Ռուսաստանը «կերան» Լեհաստանը։ Նույնը կարելի է ասել Ուկրաինայի մասին։

Կան օրինաչափություններ, որոնք փոքր երկրները պարտավոր են իմանալ»։