Ահա, թե ինչ էր գրում Թումանյանը ռուսական զորքի պահվածքի մասին Արևմտյան Հայաստանում' ցեղասպանության ժամանակ:

 

«…Քաջարի» (ռուսական) զորքն իր «մեծ» գործի վրա է, հայերին ոչ մի միջոց ու հնար չեն տալիս, այնինչ քրդերն ազատ՝ զենքները ձեռքին թափառում են սար ու ձոր, իսկ չերքեզները և օսեթիններն իրենց հավատարմությունն են հայտնում ռուս գեներալ Աբացիևին, իսկ Աբացիևի կարգադրությամբ բոլոր հայերին զինաթափ են անում»:

 

Դավիթ Ֆիդանյան