Սեր է պետք ներարկել... կաթիլ- կաթիլ։ Աշխարհի արյունը Սերն է, կյանք տվողը, կյանքից զրկողն ու ստեղծողն էլ Սերն է։ Մեր քաղաքում էնքա՜ն կյանք կա, բայց մի տեսակ Սերն է պակասել, պատել ենք մեզ ու մեր ֆբ « պատերը» դժգոհությամբ, զզվանքով ու հուսահատություն ենք տարածում. անբուժելի վիրուս։ Սեր է պետք, ներսից ու դրսից, իսկական ու առանց մի շունչ իսկ կորցնելու, իսկ մենք.... ժամանակը խճողում ենք ատելությամբ։ Երևանը Միլանից կամ որևէ այլ քաղաքից պակաս չէ, ոչ էլ ավել, բայց սովորական մարդկային Սիրո, միմյանց նկատմամբ սիրո պակաս կա ու մեծամտության ավելցուկ։
Եսիմ՞...
Կամ կողմ ենք, կամ դեմ, ճիշտ ու սխալ «դուրս բերող», մեկը մյուսի շնչին նստած, իսկ չի՞ լինում ուղղակի ապրել, ամեն մեկն իր համար կամ իր կյանքով,...)) լուրջ!
) բարձրաձայն մտածում եմ, գուցե և անհամաձայն լինեք։ Ինչպես ՄԻՇՏ)))
Նազենի Հովհաննիսյան
