Արմատներն անհաշիվ են, նրանց գեղեցկությունն անսահման ու բազմազան է, իսկ որոշներն այնքան խորն են ներթափանցած մարդկային հոգու մեջ: Անդադար, տանջալից ձգտումը դեպի վեր ու առաջ, անհունի պահանջմունքը, ծարավը, մեկ այլ բանի նախազգացումը, անսահման սպասումը,- այս բոլորը՝ արտածված մարդկային ծավալներով, սեփական արժանապատվության պահանջմունքներն են:

Ազատությունը, եղբայրությունը, հավասարությունը, արժանապատվությունը... Չկան ավելի խորը և դրանով հանդերձ ավելի փխրուն արմատներ, քան սրանք:

ՌՈՄԵՆ ԳԱՐԻ

Հովիկ Չարխչյան