Մարդը բազում տարօրինակ ախտեր ունի: Նա հիվանդանում է միայն այն բանի համար, որ մարդ է: Չես հասցնում հայացք նետել, իսկ տարիներն արդեն թռչում են ու դու ևս տկարանում ես, ինչպես քո հասակակիցները, նույնպես վերածվում ես վատ տրամադրության, կասկածամտության, անմիտ արարքների ու դատարկ եսասիրության պահեստարանի:

 

Հարց է ծագում՝ ու՞մ է դա անհրաժեշտ, ի՞նչ շահ կա դրա մեջ:
Սա ինչ դժբախտություն է՝ մարդ լինել:

ՍՈԼ ԲԵԼԼՈՈՒ

 

Հովիկ Չարխչյան