1934 թ օգոստոսյան մի օր խնջույքի ժամանակ, Անդրանիկի մասին երգը լսելուց հետո Աթաթուրքն ասել է.ՙՙԱնդրանիկի պես հերոսներ հայերը անցյալում չեն ունեցել ու հետագայում էլ դժվար ունենան։ Հայերը ճիշտ են անում, որ հիշում են իրենց հերոսներին,-ասում է Աթաթուրքը՝ հավելելով, որ միեւնույնն է թուրքերն են հաղթել այս անգամ։
Աթաթուրքը մտածելով , որ Ցեղասպանությունը վերջնական կոտրել է Հայերին, փորձեց իր այս անմիտ խոսքը դարձնել պատմության գոհար և ապագայի թուրքերի կարգախոսներից:

Բայց նա հավանաբար մոռացել էր ՙՙՆեմեսիսի՚՚ մասին, և որոշակի գինովցած լինելը նրան թույլ էր տվել անտեսել ապագայի արհավիրքները, նա այդպես էլ գլխի չհասկացավ, որ Նեմեսիսից հետո ԱՍԱԼԱ է լինելու , որի անկոտրում ոգու տեր Մարտիկները որոնք արտասահմանում մեկը մյուսի հետևից արդար դատաստան են տեսնելու թուրք պաշտոնյաների հետ: Նա չկռահեց նաև, որ իր թուրք ցեղից ազերի հորջորջվածը մի օր կորոշի նմանվել մեծ եղբորը և ՙՙվերջին հարվածը՚՚ հասցնել Հայերին, որի ժամանակ հազարավոր Անդրանիկներ , մի քանի տասնյակ հազար ազերի-թուրքերի գանգեր կջախջախեն:
Անցել են այդ օրերը, այսօր գիտակից մարդկությունը թքած ունի Աթաթուրքի այդ ցինիկ խոսքի վրա, քանի որ Հայն ապացուցեք այդ խոսքերի մաքուր թուրքական լինելը:

Գևորգ Գյուլումյան