Աշոտի (Աշոտ Ղուլյան, Բեկոր) մասին կարող եմ երկար խոսել... Կարճ ասեմ, որ Արցախում իմ ճանաչած հրամանատարներից ամենաքաջերից մեկն էր եւ ամենաազնիվը: Շատ մաքուր, նվիրված մարդ էր, նրան չէր կարելի չհավատալ:

Ես մինչեւ արցախցիներին մոտիկից ճանաչելը նրանց պատկերացրել եմ այդպես՝ կրակոտ, անձնազոհ, անվախ եւ ամենակարեւորը՝ շիտակ, զուլալ հոգու տեր: Հենց այդպիսի հրամանատարներ են մեզ պետք, բայց, ցավոք, հենց այդպիսիններն են զոհվում: Բարեբախտաբար նաեւ ծնվում են...

ՄՈՆԹԵ ՄԵԼՔՈՆՅԱՆ

Հայե՛ր, գիտե՞ք, որ