«Ժողովրդին խոսք ասողը պետք է մեծահոգի լինի եւ ոչ թե նեղ ու կրքոտ: Նեղսիրտ, նեղհոգի մարդը ժողովրդական լինել չի կարող, ինչպես չարը՝ քրիստոնյա»:

 

 

 

«Խրիմյանը մեծ մարդ էր, շա՜տ մեծ... Օրենք չէր ճանաչում, օրենք չգիտեր, օրենքից բարձր էր, ինքն էր օրենք ստեղծում: Ինքնատիպ դեմք էր...»: