«Միշտ հիշիր, մանկիկ,- ներշնչում էր նրան առաջին ուսուցիչը,- որ վատ բանի մասին մտածելը ամենահեշտն է: Որքան շատ ես դրա մասին մտածում, այնքան ավելի շատ դժբախտություն ես բերում քեզ: Սակայն լավի մասին մտածելը ջանքեր է պահանջում: Դա այն բաներից մեկն է, որին անհրաժեշտ է կարգապահություն ու մարզում:
Այնպես որ, սովորեցրու քո ուղեղին երկար պահել իր մոտ հաճելի ոգիներին, մետաքսի հպումը, պատուհանին անձրևի կաթիլների թակոցը, ծաղկեփնջի այդ ծաղկի նրբությունը, արևածագի հանգստությունը: Եվ հետո, ժամանակի հետ, դու ստիպված չես լինի այնպիսի մեծ ջանքեր գործադրել ու դու կգնահատես քեզ և կփառաբանես աշխարհը»:
ՋԵՅՄՍ ԿԼԱՎԵԼ
Հովիկ Չարխչյան
