Երբ Հայը գիտակցաբար արհամարում է սեփական լեզուն, մշակույթը, ու ինքն իրեն էլիտա, ձեվացնելով, կեղծ, ու ստից խոսում օտար լեզվով, իր զավակների հետ, իր շրջապատի, ապա, միթե՞ նա ունի գիտակցություն, ապագա սերունդների մասին, կամ արդյոք հոգն են՞ ապագա սերունդները....
Երբ մարդս, ստիպված, կամ կամավոր լքում է սեփական երկիրը, միթե՞ նա մտածում է , կամ հոգն է, իր ժողովրդի ապագա սերունդները...
Երբ իշխանությունները թալանում են սեփական ժողովուրդը ու պետությունը, խաբում է իր ժողովրդին, ստորաբար գողանում պետական բյուտճեից, ենթարկում ժողովուրդը արտագախտի, խոպանների, ընտանիքների պառակտմանը, բաժանմանը....միթե՞ այդ իշխանությունը մտածում են սեփական ապագա սերունդների մասին...
Այսօր ինչ՞ գիտենք այս քսան հինգ տարվա իշխանությունների մասին, որ բարձր է խոսում իրենց հոգատարության մասին հանուն ապագա սերունդները....Եթե մեկը ասի Արցախյան պատերազմը, ապա հիշեցնեմ, որ այդ պատերազմը սկսեցին ազերիները, գողանալու համար Հայկական հողերը որի դիմաց Հայ Ժողովուրդը ոտքի կանգնեց ու պաշտպանեց, ՀԱՆՈՒՆ ԱՊԱԳԱ ՍԵՐՈՒՆԴՆԵՐԻՆ....
Անժելա Բարսեղյան
