Դ!եմեմ-ի մասին երբեք չեմ գրել: Պատճառը՝ մտքերն ու զգացողությունները տարբեր էին ու հաճախ իրար հակասող: Հիմա ամեն ինչ ավելի հստակ ա, ու ըստ այդմ՝

Դ!եմեմ շարժումն ունի միայն մեկ բնական ու տրամաբանական զարգացում.

1. ընդգծել, որ այս տխրահռչակ "բարեփոխումը" միայն մի օրինակ է վարչակարգի կողմից քաղաքացիների շահերին հակասող որոշումներ պարտադրելու, հանրության կարծիքն ու պահանջներն արհամարհելու, մարդու և քաղաքացու իրավունքների կոպիտ ոտնահարումների ողջ շղթայում՝ սկզբունքներ, որոնցով կառավարվում է այս պետությունը,

2. բարձրացնել աշխատողների և քաղաքացու իրվունքների խնդիրների ողջ համալիրը,

3. վարչակարգի առջև դնել կոշտ ուլտիմատում և պատրաստ լինել ու անհրաժեշտության դեպքում իրականացնել ավելի կոշտ պայքար՝ դիմելով այնպիսի միջցների, ինչպիսիք են գործադուլներն ու չդադարող նստացույցները / հանրահավաքները:

Միով բանիվ, իմ համոզմամբ Դ!եմեմ շարժումն ունի մեկ ճանապարհ, մեկ առաքելություն, մեկ պոտենցիալ, մեկ ընտրություն. դառնալ լեհական ՍՈԼԻԴԱՌՆՈՍՏ և հաջողության դեպքում նոր էջ բացել մեր պետության պատմության մեջ (կամ չդառնալ ոչինչ):

Ու վերջում առաջարկում եմ լսել Սոլիդառնոստին նվիրված այս երգը (https://www.youtube.com/watch?v=7UL6pALZtMU) և ուշադիր կարդալ բառերը.

We the shipwrights and the dockers here we stand
and behind us every worker hand in hand
we'll get independent unions that are free from party minions
when we'll win we'll built a free and happy land

all our women and our children stand with us
and we'll stand come tanks, starvation, tear gas
we'll get independent unions that are free from party minions
nothing will deter the polish working class

wired camps, crooked courts, prison cells
swollen faces, broken bones and bloody heads
we'll get independent unions that are free from party minions
they can kill us and we never, never be quell'd

those who have and have not are apart
but don't explain 'cause you would not know where to start
face realities my brother only we can help each other
join with us and we shall give you some heart

dear god dear god dear god
let this strike, cruel strike carry on
though they cling to depiction and want our crucifixion
we shall stand every pain 'til we are done

Արարատ Միրզոյան