Հարգելիներս, ես համոզված եմ, որ Ռուսաստանը ոչ Խարկովն է ուզում պոկել Ուրաինայից, ոչ Դոնեցկը, ոչ Լուգանսկը, ոչ էլ առավել ևս Օդեսան կամ Խերսոնը...
Ինչպես Արցախյան պատերազմի ժամանակ ազատագրվեցին Արցախին հարակից մի քանի շրջան, որպեսզի հետագա բանակցությունների ժամանակ դրանք զիջեն, որի փոխարեն աշխարհի կողմից ճանաչվի Արցախի անկախությունը /Լաչինի և Քելբաջարի հետ միասին/, այնպես էլ հիմա, նույնը արվում է Ուրաինայում, որպեսզի վերոնշյալ շրջանները Ռուսաստանը զիջի Ուկրաինային, դրանով իսկ ստիպելով աշխարհին ճանաչել Ղրիմի անկախությունը...:
Ուզենք թե չուզենք աշխարհի իրականությունը սա է, որ մի բան պետք է զիջես, որ մեկ այլ բան ստանաս, այլապես ցանկացած <լիարժեք պարտված> երկիր ուշ թե շուտ ձգտելու է ռևանշի...

Առաքել Սեմիրջյան