Նիկոլ Փաշինյանի, այսպես կոչված, ասուլիսը հիմնականում արտաքին լսարանի համար էր։ Ավելի կոնկրետ' Թուրքիայի ու Ադրբեջանի։
Հայ֊թուրքական շփումներին ընդառաջ նա հրապարակավ բավարարեց թուրք֊ադրբեջանական զույգի նախապայմանները'
1. ոլոր֊մոլոր ձևակերպումներով, ակնհայտ ստերով, բանակցային գործընթացի միտումնավոր կեղծումով հայտարարելով, որ Շուշին ադրբեջանական քաղաք է և ինքն Արցախը ճանաչում է Ադրբեջանի կազմում,
2. վերահաստատելով, որ պաշտոնական Երևանը գործնականում հրաժարվել է Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման հարցի հետապնդումից,
3. քողարկված ձևով կողմ արտահայտվելով Սյունիքի միջանցքին (այս հարցը շաղկապվեց Ադրբեջանի' ԵԱՏՄ մտնել֊չմտնելու հեռանկարի հետ),
4. անոնս անելով Տավուշի մարզում սպասվելիք տարածքային զիջումների մասին (մասնավորապես' Ոսկեպարի ուղղությամբ)։
Մնացած թեմաներով նրա ձևակերպումներն արդեն ուղղված էին թիմակիցներին և ցույց էին տալիս, թե ինչ աստիճանի են այլասերվել ու պատրաստվում է՛լ ավելի այլասերվել, այսպես կոչված, հեղափոխականները' Նիկոլի գլխավորությամբ
Օրուելն ու Մարկեսը բազմաթիվ պտույտներ են անում իրենց գերեզմաններում։