Երեկվա դեսպանահավաքի հիմնական նպատակը Հայաստանի արտաքին քաղաքական կուրսի ու հիմնական մեսիջների հստակեցումն էր:
Իմ սուբյեկտիվ ընկալմամբ որևէ բան չհստակեցվեց:
❓ Հիմա Արցախը Հայաստան է և վերջ, թե՞ Ադրբեջանը պիտի բանակցի Արցախի ընտրված իշխանությունների հետ:
❓ Մենք պիտի հստակ դիրքորոշում ունենանք բոլոր հարցերի վերաբերյալ, բայց Արցախի հարցում դեռ տեսլական չունե՞նք:
❓ Ինչպե՞ս է Հայաստանի դեսպաններինց յուրաքանչյուրը վաղվանից հանդես գալու ողջ հայության անունից:
❓ Հիմա խուսանավելո՞ւ ենք, թե՞ չենք խուսանավելու:
Եվ վերջում լրիվ լուրջ հարց, ինչո՞ւ մինչև հիմա չի գտնվում հեղափոխությունը կապիտալիզացնելու, բռենդավորելու, դրանից արտաքին քաղաքական դիվիդենտներ քաղելու ձևը, որ իշխանությունները դեռ շարունակում են խոսել դրա անհրաժեշտության, ոչ թե արդյունքների մասին:
