Մի պահ ընկերները վիճեցին և մեկը միյուսին ապտակեց:
Վերջինը ցավը զգլաով բայց ոչինչ չասելով գրեց ավազին. << Այսօր իմ ամենալավ ընկերը ապտակեց ինձ >>:
Նրանք շարունակեցին ճանապարհը, գտան օազիս և որոշեցին լողալ: Նա ով ապտակ էր ստացել քիչ մնաց խեղտվեր, բայց ընկերը փրկեց նրան: Երբ նա ուշքի եկավ գրեց քարի վրա << Այսօր իմ ամենալավ ընկերը փրկեց իմ կյանքը >>:
Նա ով սկզբում ապտակել էր, իսկ հետո կյանքը փրկել' հարցրեց.
- Երբ ես քեզ նեղացրի դու գրեցիր ավազին իսկ հիմա գրում ես քարին. Ինչո՞ւ:
Ընկերը պատասխանեց.
- Երբ ինչոր մեկը մեզ նեղացնում է պետք է այդ գրել ավազի վրա որպսզի քամիները կարողանա մաքրել: Երբ մեզ ինչոր լավություն են անաում մենք դա պետք է փորագրենք քարի վրա որպեսզի ոչմի քամի չկարողանա այն ջնջել:
Սովորիր վիրավորանքները գրել ավազի վրա, իսկ ուրախությունները փորագրել քարին:
