Կողմերից մեկը առաջարկում ա հեղափոխություն։ Ինչը նշանակում ա ոչ մի այլ քաղաքական օրակարգ , քննարկում,հնարավոր կոմպրոմիս։Հավանաբար հեղափոխական երիտասարդության համար 《դիկտատորի 》հետ երկխոսելը ամոթ բանա։
Մյուս կողմը ,նույնպես ոչ մի օրակարգի պատկերացում չունի,հաղթել են ու վերջ։Իսկ հեղափոխականների հետ դիալոգը թուլության նշանա՝ տղեքը սխալ կհասկանան։
Ու երկու կողմն էլ անտեսում են իրար,մերժում։Գուցե նորմալ կլիներ,եթե կողմերից մեկը էնքան ուժեղ լիներ,որ հաղթեր մյուսին։Բայց չկա նման բան։Ոչ վաղը հեղափոխություն ա լինելու,ոչ էլ նոր սերունդը Շարմազանովի օրինակով նոր հայրա գտնելու իրան։
Երկու ճանապարհ կա։
Կամ պերմանենտ ճգնաժամ։Կամ քաղաքական օրակարգի համատեղ մշակում։Միմյանց մերժելը ճանապարհ ա ՈՉ ՄԻ տեղ։
Պետրոս Ղազարյան
