Իմ կարծիքով համակարգաին փոփոխություների կարիք ունի ոչ միայն հայ ազգը և Հայաստանը, այլ նաև համայն աշխարհի մարդկությունը և աշխարհը: Աշխարհը խորը համակարգաին-քաղակական և առավել բարոյական ճգնաժամի մեջ է: Այս բոլոր ահաբեկչական ակտերը, և բոլոր տնտեսական և քաղակական անկումները, որոնք նյութապաշտ և անբարո աշխարհաքաղակական պռոցեսների հետեվանք են, փաստում է մեզ գլոբալ համաշխարհային ճգնաժամի առկայությունը:
Եվ այդ համաշխարհային փոփոխություների պռոցեսներին մենք պետք է ծառայենք որպես օրինակ, առաջի քրիստոնիա ժողովուրդին վայել, կերտելով այն մարդակենտրոն պետական համակարգը, որը իր բնույթով կծառայի օրինակ աշխարհին: Այն մարդիք որոք խուսափում են քաղաքական տարացք մուտք գորձելուց, անվերջ կրկնում են, մի վտանգավոր միտք. «Փոխիր ինքդ քեզ, հետո նոր մնացածը», այդ մարդկանց որպես հակափասթարկ կասեմ, «Փոխենք ինքներս մեզ և մեր պետութունը, որպեսի փոխենք աշխարհը»:
Անհատական մտածելակերպի շրջանակներից պետքա դուրս գանք, և նայենք աշխարհին Մասիսի գագաթից: Չկա «Ես» հասկացողություն, կա միայն «Մենք»: Դու ինքդ քեզ փոխելով քո փոքրիկ անկյունում, ընդհանուրի շահերին չես ծառայի: Դու, գուցե որոշ չափով պակաս գիտելիքներով, պիտի մտնես այն դաշտ, որում կա մի հավաքական ուժ, որը ունի մի նպատակ: Միայն այդ դաշտի մեջով անցնելով դու կարաս քեզ իսկապես փոխես, ծառայելով ընդհանուր շահերին:
Առաջին հայացքից աշխարհը փոխելու ծրագիրը անհեռատես և անտրամաբանական է, սակայն ես համոզված եմ իմ ազգի ներուժի վրա, Աբաջյաներ ծնող ժողովրդի վրա:
