ՄԱԿ–ի տվյալներով, եթե Վրաստանում ժողովրդագրական իրավիճակը չբարելավվի, ապա 2050թ.–ին բնակչության թիվը կկազմի 2 985 000 մարդ։
Վրաստանի ժողովրդագրական վիճակով սկսել է զբաղվել Ազատության և տեղեկատվության զարգացման ինստիտուտը(IDFI)։2002թ.–ի մարդահամարի տվյալներով, երկրում բնակչության թիվը կրճատվել է 15%–ով։ Տվյալ տարում բնակչության թիվը կազմել է 4 371 535, իսկ այս պահին'3 713 804։
Փորձագետները կանխատեսում են Վրաստանում ժողովրդագրական իրավիճակի վատթարացում։2017-2018թթ.–ին ամուսնական և ռեպրոդուկտիվ շրջան կմտնեն այն մարդիկ, ովքեր ծնվել են 1990–ականներին, երբ ծնելության շատ ցածր մակարդակի վրա էր։
Վրաստանում առկա ժողովրդագրական աղետից կարող են օգտվել հարևան Թուրքիան ու Ադրբեջանը, որոնք աջակցելով տեղի թյուրքական, մահմեդական'Աջարիա, Պանկիսիի կիրճ, Ջավախքում թուրք–մեսխեթցիների վերաբնակեցում և այլն, փոխել Վրաստանի ժողովրդագրական դեմքը։
Շատ է խոսվում ԵՄ–ում արաբական, աֆրիկյան միգրանտների կողմից Եվրոպայի էթնիկ–կրոնական դեմքի փոփոխության մասին, սակայն ժողովրդագրական պատկերի փոփոխություն թուրք–ադրբեջանական տանդեմի կողմից իրականացվելու է նաև Վրաստանում'ՀՀ–ը նաև հյուսիսից ադրբեջանական, մահմեդական օղակի մեջ վերցնելու համար։
150.000 բնակիչ ունեցող Բաթումին հանդիսանում է Աջարիայի Ինքնավար Հանրապետության մայրաքաղաքը, որը գտնվում է Վրաստանի հարավ–արևմուտքում։ Աջարիան ժամանակին մտնում էր Օսմանյան կայսրության կազմի մեջ, սակայն 1878թ.–ին թուրքերն այն զիջեցին Ռուսական կայսրությանը։ Վերջին 15 տարվա ընթացքում թուրքական ներդրումները սկսեցին հոսել Բաթումի, որտեղ թուրքական գումարներով կառուցվել են շքեղ հյուրանոցներ և կազինոներ։
Վրաստանի կառավարությունը չի հրապարակում տվյալներ թուրքական ներդրումների մասին տեղական տնտեսության մեջ, սակայն տեղական վարչակազմի նախկին չինովնիկի տվյալներով, ընդհանուր ներդրումների 80-90%–ը բաժին է ընկնում թուրքական ներդրումներին։
Թուրքիան տնտեսական ներկայությանը զուգահեռ փորձում է ավելացնել նաև իր քաղաքական ազդեցությունը։ Էրդողանն աջակցություն է ցուցաբերել Բաթումում նոր մզկիթի շինարարությանը։
Աջարիային սահմանակցում է հայաբնակ, սակայն արագ տեմպերով հայաթափվող Ջավախքը, որտեղ թուրք–ադրբեջանական տանդեմը փորձում է տնտեսապես ամրապնդվել'աջարացիների, թուրք–մեսխեթցիների և ադրբեջանցի, թուրք շինարարների(Կարս–Թբիլիսի–Բաքու երկաթգիծ) միջոցով փոխել տեղի ժողովրդագրական, էթնիկ–կրոնական դեմքը։
«Միասնական Ջավախք» ժողովրդավարական դաշինքի առաջնորդ Վահագն Չախալյանը վերջերս հայտարարել էր, որ ՀՀ քաղաքական կուսակցությունները պետք է դիրքորոշում ունենան Ջավախքի հայաթափման և այլ խնդիրների հետ կապված։ Նա նշել է, որ Ջավախքի հայաթափումը իրականություն է, գոյություն ունի։
ՀՀ–ը պետք է Ջավախքի հայաթափումը կանխող ռազմավարություն մշակի'դա կարող է լինել հայ–վրացական տնտեսական համագործակցության, համատեղ տնտեսական նախագծերի շրջանակներում։ Ջավախք պետք է գա «հայկական կապիտալ», որը կհավասարակշռի թուրք–ադրբեջանական տանդեմի տնտեսական էքսպանսիան այդ տարածաշրջանում, ինչպես նաև ստեղծելով տնտեսական ներուժ'աշխատատեղեր, կկանխեր տեղի հայերի արտագաղթը ՌԴ, ՀՀ–ը, իսկ Վրաստան–ԵՄ վիզաների ազատականացումից հետո նաև Եվրոպա։
Անհրաժեշտ է ՀՀ–ի օլիգարխների, ՌԴ–ի հայ գործարարների գումարներն ուղղել Ջավախքում գյուղատնտեսական, զբոսաշրջային, վերամշակող և այլ ոլորտներում տնտեսական հզորությունների ստեղծմանը'այլ կերպ տվյալ տարածաշրջանից միգրացիան կշարունակվի, ինչը հղի է լրջագույն վտանգներով ՀՀ–ի ազգային անվտանգությանը, հյուսիսային սահմանների անվտանգությանն ու նույն Վրաստանին, որի ամբողջ հարավային, հարավ–արևմտյան սահմանների երկայնքով մահմեդական «միջանցք» է ձևավորվելու։
Թուրքիան և Ադրբեջանը ակտիվ են թե Վրաստանում, թե կոնկրետ Սամցխե–Ջավախքում'նպատակը պարզ է, փոխել տարածաշրջանի էթնիկ–կրոնական, ժողովրդագրական դեմքն ու այդ տարածքը դարձնել թուրք–ադրբեջանական տանդեմի ազդեցության տակ գտնվող տարածաշրջան։ Բաքուն տնտեսական էքսպանսիայի և ներկայության ամրապնդման «դրական» փորձ ունի ադրբեջանաբնակ Քվեմո–Քարթլիի տարածաշրջանում։
Ադրբեջանը ակտիվորեն օգտագործում է տեղի կես միլիոնի հասնող ադրբեջանական համայնքը՝գործում է «Վրաստանի ադրբեջանցիների կոնգրեսը», այլ ՀԿ-ներ, ինչպես նաև SOCAR-ի ֆինանսավորմամբ հիմնականում ադրբեջանաբնակ Քվեմո-Քարթլիում իրականացվում են բազմաթիվ սոցիալական, ենթակառուցվածքային և այլ նախագծեր: Հայաստանի համար կենսական նշանակության ՝«կյանքի ճանապարհը» անցնում է Վրաստանի հենց ադրբեջանաբնակ շրջաններով՝ պատերազմի դեպքում՝ հայ-ադրբեջանական, Ղարաբաղում, տեղի ադրբեջանցիները կարող են Բաքվի դրդմամբ փորձեն կտրել այդ ճանապարհը, կամ դրանով անցնելը դարձնեն վտանգավոր:
Վրաստանի համար Թուրքիան շարունակում է մնալ տնտեսական կարևոր գործընկեր՝ հակակշիռ ռուսական շուկային ու ազդեցությանը, ինչպես նաև ռազմա–տեխնիկական ոլորտի ամրապնդման համար կարևոր գործընկեր:
Թուրք-ադրբեջանական ներդրումները վրացական տնտեսության մեջ նաև քաղաքական լծակներ, ազդեցություն ստեղծելու նախապայման են՝ադրբեջանական ներդրումները տրանսպորտային՝Կարս-Թբիլիսի-Բաքու երկաթգծի վրացական հատվածը կառուցվում է ադրբեջանական վարկով, էներգետիկ՝Բաքու-Թբիլիսի-Ջեյհան, Բաքու-Թբիլիսի-Էրզրում, TANAP և այլ նախագծեր, Ադրբեջան-Վրաստան-Թուրքիա՝էներգետիկ կամրջի նախագծերը հագեցնում ու հարստացնում են Թբիլիսի-Բաքու, Բաքու-Թբիլիսի-Անկարա հարաբերությունների օրակարգը:
Վրաստանի իշխանությունները դրան ոչնչով չեն կարող հակազդել, այդ թվում Թուրքիայի ու Ադրբեջանի ներդրումների պատճառով՝Թբիլիսին ընկնելու է մեծ կախվածության մեջ այդ երկու պետություններից ու սկսի գործել նրանց ուղեծրի, արտաքին քաղաքական ուղենիշների ներքո:
