Ցանկացած երկրի զարգացման, գոյատևման, բարգավաճման ամբողջ գործընթացի հիմքը արտադրությունն է: Այդ հսկա բեռը ընկած է բացառապես արտադրողների ուսերին: Նույնիսկ երկրի անվտանգության պահպանման բեռն է ընկած ավելի շատ ոչ թե զինվորների, այլ հենց արտադրողների ուսերին. մեր զինվորներին սնողը, զենքով ապահովողը հենց արտադրողներն են:

Այսօր մեր երկիրն աղքատ է այն պատճառով, որովհետև չունենք նորմալ արտադրություն, արդյունաբերություն, գյուղատնտեսություն, սպասարկման ոլորտ, այստեղից էլ բխող արտահանում, որն էլ կնպաստի երկրի զարգացմանը: Մեր երկրում բիզնեսը հիմնված է մեծամասամբ ներմուծման վրա ինչն էլ հենց հանդիսանում է կոռուպցիայից հետո երկրի քայքայման գլխավոր պատճառներից մեկը:

Այսօր մեր արտադրողները ամենախոցելի խմբերից մեկն են, նրանք պայքարում են ներմուծողների դեմ, փորձում հաղթահարել հարկային մեծ բեռը, պահպանել օր օրի փոքրացող շուկան, հասցնել աշխատողների աշխատավարձերը և այսքանով հանդերձ լինել հասարակության լայն շերտերի կողմից չսիրված: Մինչև վերջին ժամանակներս արտադրողներին ասոցացնում էին թալանչիների, գցողների, գռփողների հետ, բայց շնորհիվ մի քանի հայտնի գործարարների՝ ի դեմս Յիրիկյանի, Ծառուկյանի, Հրանտ Վարդանյանի ընտանիքի, Ռուբեն Վարդանյանի այդ կարծրատիպերը կարծես կոտրվում են: Ես միշտ ցանկացած իմ գրառումով փորձել եմ պաշտպանել մեր ցանկացած արտադրողի շահերը, սկսած պաղպաղակ,հավի միս, մազի ռեզին արտադրողից վերջացրած ՏՏ ոլորտ՝ ի դեմս Armphone -ի:

Կոչ չեմ անում գնել մերը, որոշողը դուք եք, բայց միշտ լինելու եմ իրենց կողքին և ամեն ինչով փորձելու եմ օգտակար լինել, ցանկացած նոր տեղական արտադրություն կամ արտադրանք տեսնելով ես պատկերացնում եմ, որ այս պետականաշինության խարխուլ հիմքի մեջ ևս մի ամուր քար ավելացավ:
Փորձեցի մի քիչ շատ հանրամատչելի գրել:

Հարություն Մնացականյան