Քաղաքականությունը դարձել է «проходной двор», հանրային օգտագործման տեսակի մի բան, իսկ քաղաքականություն մտնելը, քաղաքական գործիչ դառնալը խաղուպար: Մտնում են առանց դուռը թակելու, քացով բացելով, շրխկոցով ու հարայհրոցով:
Խնդիր չկա՝ պետք է կմտնենք, պետք է քաղաքական գործիչ <<կօծվենք>>, պետք է դուրս կգանք քաղաքականությունից…Վաստակած՝ պաշտոն, հարստություն, կապեր, ճանաչում, բիզնես…
Հանգիստ, հասարակ, հեշտ, պարզ, պարզունակ՝ ինչպես մեր քաղաքական դաշտն է դարձել, միաբջիջային, ցնկնած, ինկուբատոր կուսակցություններով ու քաղաքական գործչի պլինտուսային մակարդակով…
Գուցե ժամանա՞կն է, որ ամեն մարդ վերջապես իր գործով զբաղվի…
Ռոբերտ Մելքոնյան
