Այ սա՛ է գործը, խորհուրդը։ Արձաններ, որոնցում շնչում են հասարակ մարդիկ, սիրելի ֆիլմի հարազատ հերոսները և մեր միշտ կենդանի արտիստները։ Էստեղ անցյալը միահյուսված է Հայաստանի արևոտ ապագայի հավատին, ժպիտը՝ բարությանը։ Բա չէ՛, խնդրահարույց գործունեությամբ զինվորականի նստաքանդակը... Կամ քանդականիստը, չգիտեմ։

Սասունցի Դավթի արձանի մասին չասեմ... Մահ ա։ Էնքան ա լավը, որ չեմ ուզում լուսանկարով նայեմ։

Հրաչ Մարտիրոսյան