Ամենավատն այն է, որ սահմանում պատերազմ է, իսկ տղերքի համար շատ անհրաժեշտ իրեր օրերով մնում են մաքսատանը ու մինչև մաքսազերծման համար կլորիկ մի գումար չմուծես, չես կարող այդ ապրանքը տեղ հասցնել։ Ընդ որում, տպավորությունն այն է, թե Հայաստան եկող մարդկանց հատուկ ստուգում են նման սարքերը ձեռքներից վերցնելու համար։

Անգամ եթե մեկ դրոն են բերում, նորից օդանավակայանում է մնում։ Ջղայնացած եմ շատ, քանի օր ա մաքսատների դռներն եմ ընկած։ Հասկանում եմ, որ պետք է հսկել ինչ է երկիր մտնում, ինչ քանակով և այլն։ Բայց դե այդպես էլ չի կարելի։ 1000 տարվա մաքսավոր են, առևտրականին սրտացավ քաղաքացուց չեն կարողանում տարբերել։

Հրանտ Մելիք-Շահնազարյան