Անկախ նրանից, թե ռազմադաշտից ինչ կադրեր կտարածվեն, ինչ լուրեր կգան ու ինչքան դաժանության ականատես կդառնանք, միշտ պետք է հիշել, որ ադրբեջանցիների հետ պայքարի բնական ընթացքն է դա։ Ցավոք, պատերազմներն առանց դաժանությունների, առանց կորուստների ու առանց ցավի չեն լինում։

Բայց այդ ամենի կողքին միշտ ձեռքբերումներ են լինում։ Հաղթանակներ և ուրախություն։ Փառք Աստծո, որ Թալիշ գյուղն արդեն ազատագրված է։ Ենթադրում եմ, որ հենց գյուղն վերադարձնելու նպատակով է, որ ժամանակին չենք իմացել կորստի լուրը։ Բայց սա էլ է պատերազմի օրենքներից մեկը՝ մի տեղ լռում են, մի տեղ եղածից ավելին ասում, բայց կարևորը՝ վերրջում խնդիրը լուծվում է։

Հրանտ Մելիք-Շահնազարյան