Մի անգամ երիտասարդ Թոմաս Էդիսոնը տուն է վերադառնում դպրոցից,և մի նամակ փոխանցում իր մորը:
Մայրը արցունքները աչքերին բարձրաձայն կարդում է.
«Ձեր տղան հանճար է: Այս դպրոցը շատ փոքր է, և այստեղ չկան ուսուցիչներ, ովքեր կկարողանան նրան ինչ-ոչ բան սովորեցնել: Խնդրում եմ, նրան ինքներդ սովորեցրեք»:

 


Մոր մահից տարիներ անց, Թոմասը հայտնի էր որպես ամենահայտնի գիտնականներից մեկը: Օրերից մի օր նա նայում էր ընտանեկան արխիվը, և հանկարծ գտավ այդ նամակը:

 


Այնտեղ գրված էր հետևյալը,
«Ձեր տղան մտավոր հետամնաց է: Մենք այլևս չենք կարող նրան դասավանդել դպրոցում այլ աշակերտների հետ: Խորհուրդ ենք տալիս Ձեզ, որ Դուք ինքներդ նրան սովորեցնեք տանը»:
Էդիսոնը լաց էր լինում ժամեր շարունակ: Հերոս մայրը իր հետամնաց որդուն դարձրեց հանճար:

 


ԽՈՍՔԸ ՈՒԺ Է: ԱՅՆ ԿԱՐՈՂ Է և ՄՈԽՐԱՑՆԵԼ և ԹԵՎԵՐ ՏԱԼ:

 

 


Հայկ Դերզյան