Եվ հետո պետք չէ ասել. «Վաղը կանեմ», որովհետև վաղը մենք անկասկած չափից ավելի հոգնած կլինենք, դրա համար ավելի լավ է ասել. «Վաղը չէ մյուս օրը կանեմ», և այդ ժամանակ մենք պահուստում կունենանք մի ամբողջ օր, որպեսզի վերանայենք մեր կարծիքը և հրաժարվենք սկզբնական մտադրությունից ու դեռ խելամտորեն էլ ասենք. «Մի գեղեցիկ օր ես կորոշեմ, թե երբ կգա ժամանակն ասելու՝ վաղը չէ մյուս օրը, և բացառված չէ, որ դրա անհրաժեշտությունը չլինի, գուցե մահն ինձ ազատի այդ պարտականությունից, քանզի աշխարհում պարտականությունից ավելի վատ բան չկա...»:
ԺՈԶԵ ՍԱՐԱՄԱԳՈ
«Ռիկարդո Ռեյսի մահվան տարին» գրքից
Հովիկ Չարխչյան
