Կարդում եմ ընկերներիս գրառումները ու տեսնում եմ, որ շատերը հումանիստ են կամ այդպես ուզում են ցույց տան: Մի խոսքով չմանրանամ որևէ մեկի մտքերի ու արարքների մեջ ու անցնեմ բուն թեմային:
Ադրբեջանում երեկ բնակելի շենք է արյվել, որտեղ 16 հոգի զոհվել են մի քանի տասնյակն էլ վիրավորվել են: Բնականաբար այս լուրը որոշ մարդկանց մոտ ուրախությամբ է ընդունվել :

Ավետիսյանների ընտանիքի սպանությունից հետո նրանք ցնծում էին ու ֆալսիֆիկացիաների էին դիմում: Սումգաիթում սովորական բնակիչները դանակներով ու քարերով հարձակվել էին հայերի վրա: Ապրիլի 24-ին նրանք իրենց ուժերի ներածի չափով ուրախանում են: Քնած ժամանակ հային տապոռով սպանում են (խաղարարար բնույթ կորող դասընթացների ժամանակ): Դիվերսանտները սպանում են անպաշտպան հովիվին: Հայի սպանության համար այնտեղ հերոսանում են: Այսքանից հետո ինչո՞ւ եք այդքան նեղսրտել, որ որոշ մարդիկ ժպիտով են այնտեղի դեպքերը ընդունել:
Իմ համար մեկ է ադրբեջանում շենք կվառվի, թե ասենք նավթային պահեստ կտրաքի: Այս դեպքին էլ չէի անրադառնա, եթե չնկատեի, որ ազերների պատճառով հայերը հայերի դեմ են հելել ու իրար հումանիզմի կոչեր են անում:

Շատ հումանիզմ հումանիզմ խաղացինք և այդ «գթասրտության» ֆոնին, որը երբեմն ուղղակի պոպուլիզմի է հասնում 1.5 միլիոն հայեր 100 տարի առաջ կոտորվեցին ու այդպես շարունակ կոտորվելով հասանք այստեղ:
Չեմ կարծում, թե շատերդ Սոս Սարգսյանից հումանիստ և մարդասեր եք, այդ իսկ պատճառով կտեղադրեմ մի հատված Սոս Սարգսյանի նամակից, որի արդյունքում հույս ունեմ ինքներդ ձեզ հարցեր կտաք ու պատասխանները չեն ուշանա:
Հատված Սոս Սարգսյանի նամակից ուղղված ադրբեջանցիներին՝
«Շնորհակալություն ձեզ և կրկին՝ Ալլահին։ Այժմ կլինի այնպես, ինչպես իմաստնաբար ասված է. «Ակն ընդ ական, ատամն ընդ ատաման»։

Մենք կգերազանցեք ձեզ բոլոր առումներով ու նաև դաժանությամբ։
Այս նամակով ես անկեղծորեն խոստովանում եմ ձեզ. մենք այլևս այն միամիտ հայերը չենք, որոնց դուք ճանաչում էիք։
Ձեր շնորհիվ մենք փոխակերպվեցինք, դարձանք ճիշտ այնպիսին, ինչպիսին դո՛ւք եք։
Լավ է, որ ամեն անկյունում աղաղակում եք Խոջալուի մասին։ Դա ծիծաղելի է, իհարկե, բայց միաժամանակ ինչ-որ կերպ փոխհատուցում է Սումգայիթի համար ապրած մեր ցավը։
Պիտի խոստովանեմ. նույնիսկ ձեր ավագ եղբոր իրականացրած 1915 թվականը չսովորեցրեց մեզ այն, ինչ կարողացաք սովորեցնել մեզ դուք Սումգայիթում։

Շնորհակալություն ձեզ և էլի մեկ անգամ՝ փառք Ալլահին։
Ոհմակի մեջ ապրողը պիտի սուր պահի ժանիքները։
Իսկ Ղարաբաղի մասին հիմնավորապես մոռացե՛ք»։

Էդգար Խաչատրյան