Յալթայի կոնֆերանսի ժամանակ Իդենը թղթի վրա ինչ-որ բան է գրում եւ փոխանցում Չերչիլին: Վերջինս պատասխանում է նամակին: Կարդալով Չերչիլի պատասխանը' Իդենն այն բաժանում է փոքրիկ մասերի եւ նետում աղբարկղը: ԽՍՀՄ պետանվտանգության աշխատակիցները կարողանում են վերականգնել Չերչիլի նամակը, որի մեջ գրված էր. «Մի անհանգստանա, բնից դուրս չի գա»: ԿԳԲ-ում շատ են չարչարվում, բայց այդպես էլ չեն կարողանում պարզել Չերչիլի խոսքերի իմաստը:

1956թ. Չերչիլի ու Խրուշչովի միջեւ տեղի ունեցած հանդիպման ժամանակ, վերջինս հարցնում է.
_ Ամեն ինչ անցած է, հիմա կասե ՞ք, թե ինչ իմաստ ուներ ուներ Յալթայում Ձեր գրած նախադասությունը:
Չերչիլը մի պահ փորձում է հիշել տեղի ունեցածը, ապա ծիծաղից պայթելով պատասխանում է.
_ Այո', հիշեցի՜․․․ Տաբատիս կոճակն էր արձակվել:

Հայե՛ր, գիտե՞ք, որ