Այդպիսին է երկրների ճակատագիրը` ժամանակ առ ժամանակ նրանք ստիպված են լինում մեկուկես հարյուր տարի կրել լուծը կամ այդ լուծը դնել ուրիշ երկրների վզին: Երկիր լինելը պարգև չէ, այլ դաժան ճակատագիր, քանի որ ամեն ինչն էլ ծանր է երկրի համար` և անազատությունը, և փառքը, և նվաստացումը, և հաղթությունը: Այնպես որ երկրներն արժանի են ամեն տեսակ կարեկցանքի և առանձնապես այն երկիրը, որին անվանում ենք մերը:

ՊԵՏԵՐ ԷՍՏԵՐՀԱԶԻ



Հովիկ Չարխչյան