Աստված նրան բոլորիս բալիկը դարձրեց, հետո տարավ մեզանից… Ինչու՞։ Պատասխանը գիտենք։ Անհատական ա...
Մեզ հասնում էր էս պատիժը... Մենք ինքներս չարչարեցինք Սերյոժային... Մեր եսասիրությամբ, ձգտումներով, միմյանց հանդեպ շնչած թույնով և/կամ սիրուվ...

Հիրավի, անքննելի են ուղիներն Աստծո։ Երևի մեզ խելքի բերելու այլ ճանապարհ չկար... Չգիտեմ։ Բայց երեխու տված դասերը չսովորելու իրավունք չունենք։ Վայ մեզ, եթե ճիշտ չհասկանանք, հետևություններ չանենք...
Ծանր ա շատ(((

Հրանտ Մելիք-Շահնազարյան